آسیب ناشی از سوختگی خفیف و متوسط بالاترین میزان مراقبت های ویژه پرستاری را به خود اختصاص می دهد و احتمال استرس پس از آسیب در سوختگی خفیف و متوسط نیز وجود دارد. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه دو گروه سوختگی خفیف و متوسط از نظر میزان اختلال استرس پس از آسیب صورت گرفت.پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع مقایسه ای بود، در این پژوهش جامعه پژوهش کلیه بیماران سوخته که دارای سوختگی خفیف (کمتر از 15 درصد کل سطح بدن) و متوسط (25-15 درصد کل سطح بدن) بودند که 30 روز از سوختگی آنان گذشته و جهت ترمیم اسکار خود به بیمارستان های مورد پژوهش (مطهری، فاطمه الزهرا، 15 خرداد و امام خمینی) مراجعه کرده بودند. بدین منظور تعداد 80 مصدوم سوختگی در 2 گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. یک گروه از مصدومین سوختگی خفیف و گروه دوم مصدومین سوختگی متوسط بودند که 30 روز از سوختگی آنان گذشته و به صورت مستمر از اردیبهشت تا شهریور 1384 (Sequential) به درمانگاه ترمیمی دولتی شهر تهران مراجعه می کردند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد که به وسیله مصاحبه با نمونه ها تکمیل گردید. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، بیشترین میزان اختلال استرس بعد از آسیب (Post Traumatic Stress Disorder) در سوختگی متوسط (47.5 درصد) بوده به طوری که دامنه آن در حد شدید بوده است. بین میزان PTSD با سوختگی متوسط ارتباط معنی دار وجود داشت (P=0.024).بنابراین شدت سوختگی میزان اختلال استرس پس از آسیب را مشخص می کند. این نکته بسیار مهم است که مصدومین را از نظر PTSD شناسایی نموده و در صورت لزوم مداخلات به موقع در طرح درمانی آنان گنجانده شود.

زمینه و هدف: خانواده مهم ترین و اساسی ترین پایه برای ایجاد جامعه ای سالم است. اگر زوجین ارتباط سالم و خوبی باهم داشته باشند، خانواده و درنتیجه، جامعه ی سالمی خواهیم داشت. حال اگر زوجین ارتباط نامناسبی با یکدیگر داشته باشند، مشکلاتی برای آن ها به وجود می آید. یکی از موضوعات بسیار مهم که علاوه بر مختل کردن کانون خانواده و روابط زوجین، باعث تشدید آسیب در فرد آسیب دیده می شود، اختلال استرس پس از آسیب ناشی از خیانت زناشویی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رویکرد زوج درمانی هیجان مدار بر اختلال استرس پس از آسیب ناشی از خیانت زناشویی انجام گرفت. مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان آسیب دیده از پدیده خیانت همسر در زمستان 1400 بودند. تعداد 30 زوج که به مرکز مشاوره آموزش و پرورش منطقه 2 شهر تهران مراجعه کرده بودند و در نمرات مقیاس اختلال استرس پس از آسیب عاطفی فوآ (2003) دارای طیف علایم متوسط به بالا بودند، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایابی شدند. آزمودنی های گروه آزمایش 15 جلسه در برنامه گروهی زوج درمانی هیجان مدار شرکت کردند، اما آزمودنی های گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که زوج درمانی هیجان مدار بر کاهش علایم اختلال استرس پس از آسیب زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی موثر است و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار است. نتیجه گیری: از آنجا که زوج درمانی هیجان مدار باعث تنظیم هیجان های فرد می شود و با توجه به اثربخشی این رویکرد در زوجین درگیر خیانت زناشویی، استفاده از آن به عنوان یک رویکرد درمانی در این نوع مسایل توصیه می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: اختلال استرس پس از سانحه[1]یکی از عوارض مهم جنگ در افراد با تجربه جنگی است که آنها را مستعد ابتلاء به بیماری های روانی ثانویه می کند. مطالعه حاضر به منظور پیش بینی استرس پس از آسیب بر اساس باورهای مذهبی در رزمندگان مدافع حرم انجام شده است. روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه­ی آماری در این مطالعه کلیه رزمندگان مدافع حرم به تعداد 11650 نفر بودند. نمونه مورد مطالعه بر اساس فرمول فیدل و تاپاچینگ 106 نفر مشخص و به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه باورهای مذهبی گلزاری و نسخه­ی نظامی پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه گردآوری شد سپس، با استفاده از آزمون رگرسیون خطی همزمان و نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که استرس پس از آسیب بر اساس باورهای مذهبی در رزمندگان مدافع حرم، بصورت منفی قابل پیش بینی است (01/0 < p). همچنین تمامی مؤلفه های استرس پس از آسیب شامل کرختی هیجانی، نشانه­های برانگیختگی و تجربه مجدد نیز بر اساس باورهای مذهبی در رزمندگان مدافع حرم بصورت معکوس قابل پیش بینی می باشد (01/0 < p). نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش، کسانی که نگرش های مذهبی بالاتر و معنویت بیشتری دارند، کرختی هیجانی در آنها کمتر و از سلامت روان بیشتری برخوردار هستند. با افزایش نگرش های مذهبی افراد، از میزان، اضطراب و استرس آنها کاسته می شود.

تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش ویژگی های شخصیتی در پیش بینی اختلال استرس پس از سانحه در افرادی که در معرض تروما هستند انجام گرفت. کلیه پرستاران اورژانس بیمارستان ها و کارکنان مراکز آتش نشانی شهرستان ارومیه جامعه آماری این پژوهش را تشکیل می دادند. از هر گروه تعداد 50 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و در کل، 100 نفر حجم نمونه این پژوهش را تشکیل دادند. کلیه آزمودنی ها به پرسشنامه شخصیتی NEO و مقیاس اختلال استرس پس از سانحه می سی سی پی پاسخ دادند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس چندمتغیری و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که بین افراد در معرض ترومای مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه و افراد در معرض ترومای سالم، در ویژگی های شخصیتی روان رنجوری، گشودگی به تجربه، و وظیفه شناسی تفاوت معناداری وجود دارد ولی این دو گروه از نظر ویژگی های برون گرایی و خوشایندی تفاوت معناداری با هم ندارند. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که از بین ویژگی های شخصیتی تنها ویژگی های شخصیتی روان رنجوری به صورت مثبت و وظیفه شناسی به صورت منفی می توانند اختلال استرس پس از سانحه را پیش بینی کنند.

1زمینه: علی­ رغم اینکه یک معیار تشخیصی جدید که به میزان درگیری در رفتارهای بی پروا یا خود تخریبی دلالت دارد، برای اختلال استرس پس از آسیب (PTSD) در راهنمای تشخیصی و آماری – ویرایش پنجم اضافه شده، با توجه به شواهد پژوهشی، ابزاری روا و پایا جهت سنجش و تشخیص آن به فارسی یافت نشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی پرسشنامه رفتارهای پرخطر پس از آسیب انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی - کاربردی و از حیث نوع گردآوری اطلاعات، پیمایشی پرسشنامه ای و از نظر روش شناسی، از جمله مطالعات آزمون سازی به حساب می آمد که در قالب یک طرح پژوهشی همبستگی انجام گرفت. به این منظور، جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی افراد با نشانه های اختلال استرس پس از آسیب در سال 1402 ساکن شیراز بودند. از بین افراد جامعه آماری، تعداد 520 شرکت­ کننده با نشانه های اختلال استرس پس از آسیب (365 زن و 155 مرد) با استفاده از پرسشنامه بین ­المللی وقایع آسیب زا (کلویتر و همکاران، 2018) به روش نمونه­ گیری در دسترس، به عنوان نمونه پژوهش غربالگری شدند. سپس پرسشنامه های رفتارهای پرخطر پس از آسیب (کنتراکتور و همکاران، 2020)، آسیب به خود (سانسون و همکاران، 1998) و رفتارهای خودتخریبی (آقامحمدیان شعرباف و همکاران، 1391) را تکمیل کردند. تحلیل داده ها به وسیله ی نرم افزارهای SPSS26 و AMOS26 در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. یافته ­ها: نتایج تحلیل عامل تأییدی از ساختار یک عاملی حمایت کرد و شاخص های برازش مطلوب بود (0/066 RMSEA=، 0/930 GFI=، 0/924 CFI=، 0/924 IFI=، 3/239 X2/df=). ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه رفتارهای پرخطر پس از آسیب 0/85 به دست آمد. پرسشنامه رفتارهای خودتخریب ­گرانه (31 گویه ­ای) (0/011 , p<660/0 r=) و آسیب به خود (22 گویه­  ای) (0/01 , p<0/532 r=) همبستگی مثبت و معنی داری با پرسشنامه رفتارهای پرخطر پس از آسیب داشتند. نتیجه گیری: در مجموع نتایج مطالعه حاضر شواهدی را برای روایی و پایایی پرسشنامه رفتارهای پرخطر پس از آسیب به عنوان ابزاری جهت ارزیابی جامع و در عین حال مختصر و تک بعدی رفتارهای بی پروا یا خود تخریبی پس از آسیب فراهم کرد. ازاین ­رو می تواند به عنوان ابزاری پایا و روا مورد استفاده پژوهشگران، درمانگران و روانشناسان قرار گیرد.

1مقدمه: اختلال استرس پس از آسیب (PTSD) تأثیرات منفی بر سلامت روان دارد. روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش (EMDR) به عنوان یک درمان مؤثر برای PTSD توصیه شده است، اما محدودیت در دسترسی به این روش همچنان یک چالش مهم محسوب می شود. با توجه به پتانسیل پیشرفت های درمانی با فن آوری های دیجیتالی در رفع این موانع، پژوهش های بیشتری برای ارزیابی اثربخشی  EMDR آنلاین و امکان جایگزینی آن با درمان حضوری مورد نیاز است. روش کار: پژوهش بر اساس یک طرح اکتشافی متوالی و کارآزمایی بالینی نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری سه ماهه و گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به PTSD در شیراز بود که پس از غربالگری بالینی و اعمال ملاک های ورود و خروج، 40 نفر به طور تصادفی در دو گروه درمان و کنترل قرار گرفتند. گروه درمان طی هشت جلسه فردی 60 تا 90 دقیقه ای در بستر پلتفرم درمانی مجازی EMDR مداخله دریافت کرد. داده ها با پرسشنامه های استاندارد جمع آوری و در پایتون با آزمون واریانس آمیخته، آزمون بونفرونی و اندازه اثر تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه درمان نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری در شدت علائم PTSD تجربه کرده است. آزمون تعقیبی بونفرونی تأیید کرد که تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه درمان از نظر آماری معنادار است؛ اما تفاوت معناداری بین پس آزمون و پیگیری مشاهده نشد که نشان دهنده پایداری اثرات درمانی است. شرکت کنندگان گروه درمان کیفیت و کارایی پلتفرم مجازی را رضایت بخش ارزیابی کردند. نتیجه گیری: درمان PTSD با پلتفرم مجازی درمان EMDR طراحی شده در این پژوهش اثربخشی بالایی دارد و می تواند به عنوان راهکاری نوآورانه جایگزینی اثربخش برای درمان حضوری باشد و نیز مزایایی همچون کاهش هزینه، افزایش دسترسی و بهبود تجربه درمانی را فراهم می کند. نتایج با پژوهش های بین المللی مشابه همسو است. همچنین مدل های نظری از جمله AIP و نظریه بار شناختی در تبیین اثربخشی  EMDR در بستر دیجیتال کاربرد دارند. پژوهش های آینده می توانند به بررسی بلندمدت اثرات این مداخله و بسط آن به سایر اختلالات روانی بپردازند.